Ilse Julia Joseph-Wolfsheimer

Ilse Julia Wolfsheimer is geboren op 21 december 1921 in Saarlautern. Het gezin Wolfsheimer emigreert in het voorjaar van 1936 naar Nederland. Ze komen uit Saarlouis in Saarland, het eerste gebied dat door Nazi-Duitsland wordt geannexeerd. Op 13 januari 1935 spreekt Saarland zich via een volkstemming uit voor aansluiting bij het Duitse Rijk. Woonden er in 1933 nog 364 joodse personen in Saarlouis, in mei 1939 zijn dit er nog 41. 

De familie Wolfsheimer gaat in Amsterdam in de Niersstraat wonen. Zij betrekken er een woning op 2 hoog. Op 1 hoog woont ene Markus Joseph. Het gezin Joseph is in het najaar van 1935 Nazi-Duitsland al ontvlucht. Ilse en Markus komen elkaar tegen, hij is dan 16, zij is 14. Zij worden verliefd en trouwen 6 jaar later op 9 juli 1942 kort na het overlijden van de vader van Markus en zij trekken in bij de moeder van Markus op de Zoomstraat in Amsterdam.
Intussen heeft Markus zich in het Werkdorp Wieringermeer voorbereid op emigratie naar Palestina en heeft er de opleiding tot meubelmaker gevolgd. Hij verblijft daar vanaf april 1937 tot de ontruiming van het werkdorp op 20 maart 1941. Ilse heeft intussen de opleiding verpleging gevolgd en is aan de slag als kraamverzorgster.
Markus is net als zijn moeder in dienst bij de Joodse Raad als hulp bij “vertrekkenden” en zij hebben een ‘sperr’. Ilse heeft op basis van de functie van Markus ook een ‘sperr’. 
Ook in hun geval blijkt de ‘sperr’ niet meer dan uitstel: Ilse en Markus worden op 20 juni 1943 opgepakt en naar Westerbork gedeporteerd. Twee weken later gaan zij op transport naar Sobibor en drie dagen later worden ze vermoord.
De ouders van Ilse worden nog gedwongen om te verhuizen naar de Transvaalbuurt in april 1943. Om vervolgens net als Ilse en Markus te worden opgepakt op 20 juni 1943. Zij gaan op 13 juli 1943 op transport naar Sobibor en worden drie dagen later vermoord.