Bruno Galantai

Bruno Galantai is geboren op 14 april 1914 in Wenen. Hij ontvlucht Oostenrijk dat na de Anschluss op 13 maart 1938 deel is gaan uitmaken van het Duitse Rijk. Bruno arriveert op 2 september in het Werkdorp waar zijn broer Paul dan al ruim een jaar verblijft. In het Werkdorp is hij als landbouwer werkzaam. Na de ontruiming van het Werkdorp op 20 maart 1941 vindt Bruno onderdak bij de familie Drukker op de Zuider Amstellaan (nu Rooseveltlaan).
Op 14 mei 1941 vindt er een bomaanslag plaats op een villa aan de Bernard Zweerskade bewoond door Duitse officieren. Er vallen geen slachtoffers. Enkele weken later wordt de telefooncentrale van de Luftwaffe op Schiphol opgeblazen waarbij een lid van de Wehrmacht zwaar gewond raakt. Deze aanslagen worden door de Duitsers aan Joden toegeschreven. Bij elkaar opgeteld reden voor de Duitsers een 2^e razzia in Amsterdam te houden en ruim 300 jonge joodse mannen op te pakken. De groep wordt naar het Durchgangslager Schoorl overgebracht. Daar zitten 61 werkdorpers bij.  Ze worden  geselecteerd op leeftijd (18-35 jaar), gezondheid en het hebben van vier joodse grootouders. Na twee weken gaat Kurt met 56 andere werkdorpers in een groep van 300 joden naar Mauthausen. Ze worden daar door dwangarbeid in steengroeves en/of medische experimenten de dood in gejaagd. Bruno wordt op 18 september 1941 vermoord.

Moeder Gisela wordt gedwongen te verhuizen van de Krottenbachstrasse in Wenen naar een ‘Judenhaus’ op de Hollandstrasse 2/37 in Wenen. Zij wordt op 31 augustus 1942 gedeporteerd en wordt op 4 september 1942 vermoord in Minsk in Wit-Rusland. Het lot van vader Galantai is onbekend.