Edith Weil

Edith is geboren op 21 december 1924 in Augsburg. Edith, haar vader en haar broer Leo (1922) komen samen naar Nederland op 12 februari 1939. Haar moeder blijft achter in Augsburg. Vader Hermann gaat een maand in quarantaine in Rotterdam op Heiplaat en vertrekt vervolgens naar Amsterdam. Voor de voorbereiding van Joods Pasen vraagt haar vader die in Amsterdam woont verlof aan voor Edith voor de periode van 19 april tot 1 mei in 1940. Ze krijgt toestemming voor vijf dagen van verlof van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, afdeling Armwezen.
Eind 1940 krijgt ze nog een plek in het Werkdorp. Vier maanden later vindt de ontruiming plaats en in het voorjaar van 1941 is Edith terug in Amsterdam en vindt ze onderdak bij familie Cohen. Ze gaat per 6 juli 1942 werken in de kantine van de Joodse Raad bij de afdeling Expo op de Jan van Eyckstraat 15 in Amsterdam. Op basis van deze functie heeft ze een ‘sperr’. Eind september 1943 wordt ze gearresteerd en overgebracht naar kamp Vught. Via Westerbork wordt ze op 25 januari 1944 op transport gezet naar Auschwitz waar ze direct na aankomst op 28 januari 1944 wordt vermoord. 

Haar vader treft hetzelfde lot als Edith, ook hij gaat op 25 januari 1944 op transport naar Auschwitz en wordt ook direct na aankomst vermoord.
De moeder van Edith is vanuit Augsburg op transport gegaan naar Auschwitz in 1943 waar ze is vermoord.
Leo wordt al in april 1943 opgepakt en op 21 april 1943 in Westerbork binnengebracht. Hij wordt op 6 mei als vermist opgegeven. Hij is ontsnapt en gaat verder onder de naam Lodewijk Smulders en presenteert zich als een leraar in dienst van de Joodse Raad. Hij vertrekt naar Parijs en sluit zich aan bij de Joodse verzetsgroep waar ook de werkdorpers Anna en Gerhard Sperber en Ernst Asscher deel van uitmaken. Hij wordt in Parijs gearresteerd en komt via kamp Drancy in kamp Buchenwald terecht en wordt van daaruit door getransporteerd naar Theresienstadt. Hij overleeft de oorlog en emigreert naar Brazilië.