Max Heftmann

Max Heftmann is geboren op 14 februari 1913 in Turka. Turka is een dorp in het oosten van Polen. Eind jaren twintig verhuist het gezin naar Wenen. Hij is geobsedeerd door sport, vooral watersport en skiën, en is lid van de zionistische jeugdclub “Blau Weiß”.
Max gaat na de middelbare school elektrotechniek studeren. Na zijn afstuderen aanvaardt hij een functie bij de “Allgemeine Glühlampenfabrik AG” – ook in Wenen.
Eind 1937 besluit hij Oostenrijk te verlaten. Hij verhuist naar Nederland en woont korte tijd in de Holbeinstraat 22 in Amsterdam bij een oud-journalist dhr. Julius Ephraim van der Wielen, van wie hij al snel Nederlands leert. Deze leraar blijft jarenlang zijn “oom Van der Wielen”. Als er in 1938 een plek voor hem is in het Werkdorp, gaat hij er als elektricien aan de slag te gaan. Hij is de bedenker van een telefooninstallatie. In Wieringen verlooft hij zich met Raymonde Soesman, het enige Nederlandse meisje in Werkdorp. Zij heeft eerder in 1937 een hachshara opleiding gevolgd in Ahrensdorf. De ouders van Max Heftmann emigreren eind 1939 naar de Verenigd Staten. Max probeert ook een visum te krijgen maar omdat hij statenloos lukt dit niet. Eind 1940 willen Max en Ray trouwen, maar de bruiloft kan niet doorgaan omdat Max de benodigde officiële papieren nooit uit Wenen heeft ontvangen.
Na de ontruiming van het Werkdorp op 20 maart 1941 vindt hij onderdak bij een pleeggezin in de De Lairessestraat in Amsterdam. Max behoort tot de juni-groep, de werkdorpers die op 11 juni 1941 bij de 2^e grote razzia in Amsterdam zijn opgepakt en via kamp Schoorl naar Mauthausen zijn gedeporteerd. Ze moeten er dwangarbeid verrichten in de steengroeves en/of worden onderworpen aan medische experimenten.
Raymonde Soesman ontvangt nog drie brieven van Max uit Mauthausen. Binnen vier maanden na aankomst is Max op 18 oktober 1941 vermoord.
Raymonde wordt op 25 februari 1943 opgepakt en overgebracht naar Westerbork. Zij gaat op 25 februari 1944 op transport naar Theresienstadt. Zij overleeft de oorlog.