Siegfried Brauer

Siegfried Brauer is geboren op 15 september 1922 in Breslau. Het gezin Brauer  woont daar op de Langegasse 38. Zij verhuizen begin jaren dertig naar Berlijn. Zijn jongere broer Heinz (1923) vlucht samen met zijn ouders op 18 april 1939 via Bremerhaven naar Shanghai. Van daaruit vertrekken ze naar de V.S. Ze overleven en overlijden alle drie in de jaren zeventig, zijn broer in Montreal in maart 1978, zijn ouders in San Francisco waarbij de moeder in 1976 overlijdt en de vader drie jaar daarvoor.
Siegfried is eind 1938 naar Nederland gevlucht. Hij wordt eind februari 1939 als 16 jarige in het Dommelhuis geplaatst en krijgt dan “onevenwichtigheid van geest en onvoldoende aanpassingsvermogen maar ook een al volwassen geest, een ijverige inzet en nauwkeurigheid in zijn werk” toegedicht met een grote invloed op zijn medeleerlingen. Binnen een maand is hij daar weer weg.
Hij krijgt eind 1939 een plek in het Werkdorp. Hij is er werkzaam als landbouwer. Na de ontruiming van het Werkdorp op 20 maart 1941 keert hij vanuit Amsterdam terug naar Wieringermeer.

Siegfried heeft een aantal weken bij de familie Meeuwsen ‘ondergedoken’ gezeten, dat is in de overlevering binnen de familie altijd zo benoemd.
Kees Meeuwsen vertelt het zo:
“Hij kwam in de winkel van mijn moeder, ik wil niet naar Duitsland. De Joden mochten niet meer in Wieringerwaard komen dat viel onder het ‘kustgebied’, dus er kwamen er meer naar Slootdorp. Dan moet je onderduiken, waarop hij zei ”Waar?” Waarop Moeder zei; “hier in mijn huis, maar achter het huis blijven. Want er lopen Duitsers voor het huis”. Hij woonde bij ons in huis, hij is een paar keer mee naar de kerk geweest.

Ik denk dat hij ongeveer 3 weken bij ons is geweest, toen was hij weg. Hij liet een crucifix na en een briefje met de melding dat hij van zijn vader niet een heel gezin in het gevaar mocht brengen en dat hij zich bij de Duitsers moest melden, in Duitsland in een fabriek moest gaan werken en dan de oorlog zou overleven. Moeder kreeg nog een mooie tekening van hem uit Westerbork en voor de rest heeft ze niets meer van hem gehoord. Helaas is alles verdronken, toen de polder onder water ging. Dus hebben we geen bewijs meer.”

Terug in Amsterdam vanuit de Wieringermeer wordt Siegfried op 2 mei 1941 gearresteerd. Direct de volgende dag wordt hij om 07.21 met de trein naar Westerbork overgebracht door twee agenten. Wanneer het vluchtelingenkamp Westerbork op 1 juli 1942 overgaat in “Durchgangslager” Westerbork behoort Siegfried tot de oude kampbewoners. Hij heeft een sperr weten te bemachtigen en in juli 1943 verwerft hij zelfs een Palestina-verklaring zodat hij voorlopig niet op transport hoeft.   

Dan breekt de 18e  januari 1944 aan en moet hij op transport naar Theresienstadt. Hij weet zich dus 2,5 jaar te handhaven in kamp Westerbork zonder op transport te gaan. In september 1944 wordt hij verder getransporteerd naar Auschwitz. Op 27 januari 1945 wordt Auschwitz bevrijd. Siegfried maakt de bevrijding nog mee maar sterft er op 22 jarige leeftijd door alle ontberingen die hij heeft moeten ondergaan een maand later op 28 februari 1945.