Ladislaus Gottlieb

Lazlo Gottlieb is geboren op 13 december 1919 in Boedapest. Hij groeit op in Wenen. De vader van Lazlo overlijdt in 1939. Zijn moeder en zijn jongere zus Iren (1924) blijven in Wenen. Zij worden opgepakt op 1 oktober 1942 en gaan op transport naar Theresienstadt. Zij worden op 16 mei 1944 naar Auschwitz gedeporteerd en twee maanden later naar kamp Stutthof waar ze beiden worden vermoord. Lazlo is in het Werkdorp de huisschilder. Na de ontruiming van het Werkdorp op 20 maart 1941 vindt hij onderdak op de Jekerstraat in Amsterdam waar hij met 11 andere werkdorpers een plek vindt. Op 11 juni 1941 wordt hij bij de 2^e razzia in Amsterdam opgepakt en naar kamp Schoorl gedeporteerd.
De opgegeven aanleiding voor deze razzia is dat er op 14 mei 1941 een bomaanslag was gepleegd op een villa aan de Bernard Zweerskade in Amsterdam-Zuid. Deze villa was gevorderd door de Duitsers en werd bewoond door Duitse officieren. Er  zijn geen slachtoffers gevallen, er was slechts materiële schade dus er worden niet direct maatregelen genomen. Enkele weken later wordt de telefooncentrale van de Luftwaffe op Schiphol opgeblazen. Hierbij werd een lid van de Wehrmacht zwaar gewond. Deze combinatie van aanslagen is de opgegeven aanleiding om ruim 300 in Amsterdam wonende joden van 18 tot 35 jaar op te pakken en naar Mauthausen sturen. Er werden in Amsterdam 61 werkdorpers opgepakt en overgebracht naar Schoorl.        
Lazlo behoort tot de 57 werkdorpers die uiteindelijk in Schoorl worden geselecteerd op leeftijd en gezondheid en op het hebben van vier joodse grootouders om op transport naar kamp Mauthausen te gaan waar hij op 28 oktober 1941 om het leven wordt gebracht.