Hans Bandmann

Hans Bandmann is geboren op 12 juni 1916 in Berlijn. Hij heeft twee broers Rudi en Peter. Hans wordt na de Kristallnacht opgepakt en zit vast van 10 november 1938 tot 8 december 1938 in Kamp Dachau. Hij wordt vrij gelaten onder voorwaarde van zijn toezegging dat hij het Duitse Rijk verlaat. Hij vlucht in februari 1939 naar Nederland en meldt zich op de 13^e in het Werkdorp. Hij gaat er aan de slag als meubelmaker. In het Werkdorp heeft hij de kans en het plan om mee te gaan met het schip Dora naar Palestina in 1939. Men vraagt hem vanuit de zionistische organisatie dringend dit niet te doen. Hij kan niet gemist worden en hij blijft. In het Werkdorp raakt hij bevriend met Lore Sieskind. 
Na de ontruiming van het Werkdorp op 20 maart 1941 krijgt hij een plek bij zijn oom en tante Finke in de Scheldestraat in Amsterdam. Hij behoort tot de juni-groep, ofwel de werkdorpers die bij de 2e razzia in Amsterdam zijn gearresteerd. Via kamp Schoorl wordt een groep van 300 joden waaronder Hans en 56 andere werkdorpers naar Mauthausen gedeporteerd. Ze moeten er dwangarbeid verrichten in steengroeves en/of worden onderworpen aan medische experimenten. Vrijwel direct na aankomst wordt Hans op 8 juli 1941 vermoord. Zijn vriendin Lore wordt door de Sipo (Sicherheitspolizei) ontboden op het bureau en krijgt daar te horen dat Hans op de vlucht is doodgeschoten. Lore weigert dit te geloven, maakt een scene en wordt hardhandig het bureau uitgezet. Zij is degene die eind 1942 samen met Kurt Hannemann en twee anderen een verzetsnetwerk opzet samen met niet-Joodse helpers. Zij overleeft.
De ouders van Hans kunnen nog vluchten met hun zonen Rudi en Peter. Zij vluchten naar Engeland en overleven.